Verslag internationalisering 

Amerika, zijn de clichés waar?

Afgelopen oktober vertrok een deel van de vierdeklassers naar het buitenland. Zo ook ik, met als bestemming Amerika.  Al maanden keek ik er op uit en toen was die zaterdag dan eindelijk aangebroken!

Er was nogal wat voorbereiding nodig: niet alleen mijn koffer werd ingepakt, maar ook een presentatie voor de tweedeklassers daar en een opdracht over het Vrijheidsbeeld werden gemaakt.

Op zaterdag  12 oktober vloog ik om 06:15 uit mijn bed en 5 uur later steeg het vliegtuig van Delta op. We kregen tortellini's als lunch en een broodje met kaas en zelfs een ijsje als avondeten. Na een zeven uur durende vlucht landden we in Boston, waar het 6 uur vroeger is dan in Nederland. 3 uur later arriveerden we op de school, Frontier Regional High School in Deerfield en ontmoetten we onze gastfamilie voor het eerst. 

Op zondag 13 oktober ging ik met mijn familie om 9 uur alweer op pad voor ontbijt. Daarna plukten we onze eigen appels en bezochten we Yankee Candle. 's Avonds was er door een gastfamilie een kampvuur-feestje georganiseerd, waar iedereen elkaar wat beter leerde kennen.

Maandag 14 oktober was het Colombus Day. Mijn familie maakte goed gebruik van deze vrije dag en nam me mee naar Boston. Dinsdag 15 oktober stelden alle 'Dutchies' (ja, zo worden wij daar genoemd!) zich kort voor en bereidden wij ons voor op onze trip naar New York. 

Woensdag 16 oktober vertrokken wij 's ochtends vroeg naar New York, waar wij op 45 minuten afstand met de trein in een Sheraton hotel sliepen. Nadat we met de trein op Grand Central Station aankwamen, bezochten de meesten van ons het Empire State Building. Dit was wel het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van ons bezoek aan New York! De anderen gingen winkelen in Macy's. Daarna gingen we naar Time Square, waar we ook wat winkelden. Vervolgens aten we bij Ellen Stardust Dinner en gingen we naar een echte Broadway Show, namelijk Spiderman! Iedereen vond dit geweldig: de acteurs zongen fantastisch en de stuntmannen vlogen over het publiek, zoals Spiderman dat hoort te doen.

De volgende dag in NY (donderdag 17 oktober) bezochten we Liberty Island, Ground Zero, het Natural History Museum, Central Park en Rockefeller Center, waar we ook weer de kans kregen om wat te shoppen. Alles was erg indrukwekkend. Zo is het Vrijheidsbeeld nog veel groter dan je verwacht en ook Ground Zero is een onvergetelijke plek.

Vrijdag 18 oktober konden we even wat uitslapen en toen vertrokken we alweer uit New York. 2 dagen is veel te kort als je het mij vraagt. Hoe onze leraren dit in 2 dagen hebben weten te proppen, is een wonder. 2,5 uur later kwamen we op school aan en trainde ik mee met Jessica's voetbaltraining. Het ging me, al zeg ik het zelf, nog aardig goed af en het was ook gewoon erg leuk en gezellig. Daarna ging ik weer uit eten en naar de bioscoop.

In het weekend (19 en 20 oktober) gingen we naar een football game op school, waar Jess dwarsfluit speelde met de rest van haar schoolorkest. 's Avonds aten we pizza met daarop kipnuggets, waardoor ik me pas echt realiseerde waar ik was. Zondag gingen we naar een doolhof in een maïsveld met Bart en Liam, waar we puzzels moesten oplossen. 's Avond was er op school een barbecue georganiseerd.

De tweede week ging ik 3 dagen naar school. Dit hield bij mijn gastfamilie in dat je om 5.30 opstaat en dat we dan om 7.00 thuis vertrekken met de auto. Om 7.45 begint de eerste les, die elk 100 minuten duren! Elke dag heb je dezelfde 4 vakken, voor een halfjaar lang.

Dinsdag 22 oktober gingen de 'Dutchies' op excursie naar Old Sturbridge Village, een openlucht museum wat een dorp van de eerste kolonisten moet voorstellen.  Eerlijk gezegd vond ik dit wat saai en is het meer geschikt voor wat jongere kinderen. Wel leuk was dat we daar ons eigen eten gingen maken, zoals de eerste kolonisten dat deden. 

Donderdag 24 oktober gingen de 'Dutchies' naar North-Hampton om te bowlen en wat te winkelen. Het was erg gezellig en 's avonds aten we met alle Amerikanen en Nederlanders pizza in een leuk restaurant. 

Vrijdag 25 oktober gingen we met z'n allen ziplinen, wat ontzettend gaaf was! 's Avonds ging ik met mijn gastfamilie nog even in een dichtbijzijnde mall winkelen.

Zaterdagochtend 26 oktober ging ik met Jess nog naar Amherst, waar de grote UMASS universiteit zich bevindt. Om 2 uur was het tijd om afscheid te nemen, en dat ging niet zonder tranen bij de meiden. Om 8 uur vertrok het vliegtuig weer en iets minder dan 6 uur later werden wij weer (helaas..) geknuffeld door onze ouders.

In de VS ben ik vrij veel uit eten geweest met mijn gastfamilie, aangezien het daar gewoon een stuk goedkoper is. Waar de clichés van de grote porties vandaan komen, snap ik wel. In de restaurants zijn de maaltijden bijna anderhalf keer zo groot als hier. Zelfs mijn gastvader kon het niet op. Vaak is de oplossing gewoon: de restjes mee naar huis nemen voor de volgende dag. Thuis at mijn familie erg gezond en ik had zelfs het idee dat ze er minder eten dan in Nederland. Een koekje na school of 's avonds kom je niet vaak tegen!

Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad in Amerika, zoals je misschien wel hebt kunnen merken. Mijn familie daar was ontzettend lief en stiekem mis ik ze best wel. Ook New York was een groot succes: daar wil ik nog wel eens naar terug! De uitwisseling had van mij nog wel wat langer mogen duren!

Reactie op forum

Afname lezende jongeren ligt niet aan onvoldoende schriftelijke taalvaardigheid. 

Martin Slager stelt in zijn artikel 'School moet leuk zijn, dus het boek is uit de gratie' in de Volkskrant van 22 maart 2012, dat de ontlezing bij jongeren voornamelijk wordt veroorzaakt doordat hun schriftelijke taalvaardigheid niet in orde is. De lessen Nederlands zijn volgens hem de grote boosdoener. Er zou vooral lesgegeven worden in spreekvaardigheid en te weinig in spellen, lezen, schrijven en grammatica. 
Ook noemt hij het lage aantal uren Nederlandse les dat de leerlingen op het (V)MBO krijgen. En dan zouden de leerlingen niet eens les krijgen van een bevoegd neerlandici. 

Ik ben het oneens met zijn standpunt. Hij noemt ten eerste slechts het aantal uren Nederlands op het (V)MBO en niet van ander voortgezet onderwijs. Zo krijgen de leerlingen op het gymnasium in hun eerste jaar zelfs 5 uur Nederlandse les. 2 uur specifiek gericht op grammatica en 3 uur normale les Nederlands. De volgende jaren krijgen alle leerlingen 3 uur Nederlands in de week en er wordt in de bovenbouw vooral aan lees- en schrijfvaardigheid gewerkt. Aan spreekvaardigheid wordt daarentegen bijna geen aandacht besteed. 

Ook stelt de heer Slager dat de docenten Nederlands niet eens bevoegd zijn om Nederlands te mogen geven. Dit klopt ook niet. Er zijn verschillende opleidingsniveaus tot leraar: eerstegraads en tweedegraads. De opleiding tot tweedegraads docent is te volgen op het HBO en deze studenten zullen later mogen lesgeven op het VMBO en de onderbouw van HAVO en VWO. Eerstegraads studenten studeren aan de universiteit en mogen later aan alle leerjaren lesgeven. Er wordt dus niet door jan en alleman lesgegeven, zoals hij beweert. 

Zijn stelling klopt dus niet. Er zullen vast enkele leerlingen zijn waarop zijn mening wel van toepassing is, maar het grootste deel heeft waarschijnlijk gewoon geen interesse om boeken te lezen. 

Column: YOLO!

YOLO! is de afgelopen maanden waarschijnlijk wel dé populairste internationale uitroep van de jongeren geweest. You Only Live Once: je leeft maar één keer! Vanzelfsprekend is dat helemaal waar. Tenzij je natuurlijk in reïncarnatie gelooft...Laat ik daar maar even niet van uitgaan en het levensmotto van velen: YOLO! onder de loep gaan nemen!

Wat YOLO eigenlijk betekent: het leven is kort en je hebt niet veel kansen om succesvol te zijn. Je leeft maar een keer, dus je moet hard werken om jouw leven een doel te geven. Hoe de meesten het helaas interpreteren: Ik heb maar één kans om allerlei gekke dingen uit te halen, dus als je me nu wilt excuseren, ik ga een neushoorn &@#% , terwijl ik van het Empire State Building afspring met mijn %^&& vastgebonden aan een uitgestorven vliegend reptiel. Tja, sommige mensen zijn wat onnadenkend en zetten hun leven graag op het spel, waarna ze slechts als reden kunnen geven: YOLO!

Zelf krijg ik vaak een beetje het idee dat mensen YOLO! gebruiken als een excuus om maar van alles te doen waar ze zin in hebben. Even niet nadenken, en de volgende dag dat pas doen. 's Avonds (of  inmiddels al 's nachts) bijvoorbeeld 'lekker' wat alcohol naar binnen gooien en vervolgens totaal in de problemen zitten. En dan is dit pas een minder vervelend voorbeeld...Niet nadenken, maar voordenken: dat kan ontzettend handig zijn!

En dan zijn er ook de creatieve mensen die spottende, tegenovergestelde quotes verzinnen, zoals: YODO! You Only Die Once en YOLO: You Obviousely Like Owls! Laat ik er zelf ook maar eens een een verzinnen.. Yoghurt Opent Langzaam Ogen! Erg onorigineel, helaas voor mij. 

Zelf heb ik YOLO! nooit zo'n uitroep gevonden die ik de hele dag moest verkondigen. Op het eerste gezicht lijkt de uitroep wel een leuk iets, zoals ik eerder al vertelde, maar wordt de uitroep YOLO! door sommige mensen verkeerd begrepen. YOLO!, betekent gewoon: je moet sommige dingen in je leven een keer gedaan hebben, of gezien hebben. Ga naar Australië, Afrika of Amerika. Vaar een keer de oceaan over, ga een keer sky-diven, als het maar veilig is. Want: You Only Die Once too!

Kortom, denk vóór, in plaats van na. Doe niet zomaar iets waarvan je later spijt van krijgt, of voordat je dat misschien helemaal niet meer kan! Doe dingen die je leven zin en een doel geven, maar wees niet te impulsief! Laat dit je levensmotto zijn, met nadenken bereik je veel meer! Maar ik denk eerlijk gezegd dat wij, de jongeren, over een tijdje YOLO! al weer helemaal vergeten zijn...

Ingezonden brief

Laatst las ik het artikel 'Maak Dodenherdenking geen Jodenherdenking' van Ewout Sanders in het NRC Handelsblad van 7 mei 2012. Meneer Sanders is het er oneens mee dat de dodenherdenking grotendeels draait om de omgekomen Joden tijdens WOII. Hij wil, zoals het formeel is, niet alleen de vervolgde Joden herdenken, maar ook de burgers en militairen die bij andere oorlogen en vredesoperaties zijn overleden. Bovendien wil meneer Sanders de daders herdenken, uit beschaving. 

De Dodenherdenking  begon om de slachtoffers van WOII te herdenken, maar later werd dit uitgebreid met slachtoffers van andere oorlogen en vredesmissies. Hiermee ben ik het eens, want natuurlijk is het belangrijk om deze mensen te herdenken.

Maar meneer Sanders wil ook dat wij Nederlanders de gevallen Duitsers en 'foute' Nederlanders herdenken. Dit vind ik onrealistisch. Er leven nu nog veel mensen die de WOII hebben meegemaakt, Joden en andere Nederlanders. Die willen zeker niet dat de omgekomen Duitse soldaten worden herdacht. Vertellen zij ons, hun (klein)kinderen, niet hun verschrikkelijke verhalen, die hen nog steeds bezig houden? Zou u uw vroegere vijanden willen herdenken, juist op dat moment waarbij de slachtoffers herdenken?  

Meneer Sanders laat het klinken alsof Joden de boosdoeners zijn: 'Informeel lijkt het steeds meer deze kant op te gaan: wat er tijdens de dodenherdenking precies mag gebeuren, wordt bepaald door Joodse splintergroepjes.' en  'Zij doen dit op basis van een vast argument: respect voor het ongekende leed dat de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog is aangedaan.' De Joden zouden bepalen wat er met de Dodenherdenking wel en niet gebeurt. Zelf ben ik opgegroeid met de gedachte dat ik twee minuten moest denken aan de omgekomen Joden en Nederlandse burgers en soldaten. Niet aan de vermoordde Duitse soldaten en burgers, waarvan een deel misschien wel onschuldig was. Maar ook zeker een deel niet, die ervoor hebben gezorgd dat een miljoenen Joden en anderen zijn vermoord in de concentratie kampen. 

Natuurlijk kunnen wij Nederlanders andere omgekomen burgers en soldaten herdenken, maar zelf vind ik het idee van meneer Sanders, dat wij ook de Duitse bezetter moeten herdenken, te ver gaan. Je kunt niet doen alsof wat er bij WOII is gebeurd, nooit plaats heeft gevonden. Er zijn nog tal van mensen die deze verschrikkelijke tijd hebben meegemaakt, en ook bij de nieuwe generatie liggen hun verhalen nog vers in het geheugen. 

'Ik goochel graag met cijfertjes.'

Laatst interviewde ik Rijna van Meteren (47) bij haar thuis over haar vroegere baan als plaatsvervangend administrateur. Zij vertelde mij over het werk van een administrateur: het bijhouden van de financiële administratie van een bedrijf. In haar geval was dit bij de Kamer van Koophandel. 
Door Iris Visser

U bent plaatsvervangend administrateur geweest bij de Kamer van Koophandel. Kunt u kort vertellen wat dit beroep inhoudt?
De financiële administratie bij de Kamer van Koophandel in Dordrecht werd tot 1998 gedaan door zes personen. Één administrateur, een plaatsvervangend administrateur en vier medewerkers. De vier medewerkers verzorgden de facturering (rekeningen versturen) en zij verwerkten betalingen die binnenkwamen. Zelf controleerde ik het werk van de medewerkers en ondersteunde hen bij moeilijkere zaken. Ook was ik verantwoordelijk voor de salaris administratie van al het personeel van de Kamer van Koophandel in Dordrecht (circa negentig personen) en voor het applicatiebeheer (het systeem beheer van het financiële pakket op het computernetwerk). De administrateur en ik maakten het financiële maand- en jaaroverzicht. Het was voor mij een erg leuke baan met afwisselende werkzaamheden.

Wat is de Kamer van Koophandel (KvK) precies?

De KvK is een semi-overheidsinstelling: zij werken zelfstandig, maar voeren een wettelijke taak uit. De KvK is een register waar alle bedrijven, verenigingen en stichtingen zijn ingeschreven. Zij houden bij welke bedrijven waar gevestigd zijn, wat zij doen en wie de eigenaren zijn. Ook bewaren zij de verplichte stukken die bedrijven moeten publiceren, zoals jaarrekeningen, statuten (algemene informatie over het bedrijf), leveringsvoorwaarden en zorgen ook voor exportdocumenten. Daarnaast probeert de KvK de economische ontwikkeling van bedrijven te bevorderen.

Waarvoor is het nodig dat de KvK bestaat?
Net als het bevolkingsregister, is de KvK een register voor bedrijven. Het is praktisch voor de consument dat bedrijven makkelijk te vinden zijn en voor de overheid is het ook noodzakelijk om te weten wie de eigenaren van een bepaald bedrijf zijn. 

Waar haalt de KvK haar inkomsten vandaan?
Alle bedrijven, verenigingen en stichtingen moeten ingeschreven staan bij de KvK. Om dit register in stand te houden moeten al deze bedrijven per jaar een financiële bijdrage leveren, afhankelijk van het soort bedrijf en de grootte, worden rekeningen verstuurd.Voor verenigingen en stichtingen werd een klein vast bedrag (rond de 30 euro/ jaar) berekend. Voor grotere bedrijven is de bijdrage afhankelijk van het kapitaal dat in het bedrijf is geïnvesteerd. Om het bedrag te bepalen, moet iemand balans (jaarrekeningen) kunnen lezen.

Waarom bent u plaatsvervangend administrateur geworden?
Ik ben in 1986 bij de KvK gaan werken als administratief medewerkster. De functie van de plaatsvervangend administrateur kwam vrij en toen werd ik gevraagd voor deze baan, omdat ik de benodigde diploma's en ervaring had. 

Wat voor opleiding heeft u voor uw beroep gedaan, en welke opleidingen zou iemand voor dit beroep nog meer kunnen doen?
Na mijn VWO (met economie I + II en wiskunde) diploma gehaald te hebben, ben ik direct gaan werken. Tijdens mijn werk heb ik tijdens mijn avonduren een opleiding Moderne Bedrijfs-Administratie (MBA) gevolgd. Door de werkgever zelf werd ik gevraagd allerlei cursussen onder werktijd te volgen, zoals Loonadministrateur, Applicatiebeheerder, e.d. Vroeger zou iemand deze baan al kunnen hebben doen met een MEAO opleiding (MBO Administratief) aangevuld met extra cursussen binnen het bedrijf. 

Kunt u met deze opleiding alleen administrateur worden, of ook meerdere beroepen uitoefenen?
Bij alle bedrijven zou iemand met mijn opleiding op de financiële administratie kunnen werken. Elk bedrijf moet namelijk een financiële administratie voeren. Tegenwoordig ben ik werkzaam als een penningmeester bij een vereniging. Alle ervaring die ik tijdens mijn baan als plaatsvervangend administrateur heb opgedaan, kan ik hierbij gebruiken. Als een penningmeester van deze vereniging moet ik bijvoorbeeld een meerjarenbegroting maken, zodat alle kosten betaald kunnen blijven worden, zonder dat er al te veel wisselingen zijn in de contributies die leden moeten betalen. 

Wat vond u het leukst aan uw beroep?  En wat vond u minder leukst aan uw beroep?
Het leukst vond én vind ik het met cijfers bezig zijn, ervoor zorgen dat alles klopt en financiële overzichten maken. Minder leuk vond ik het behandelen van de probleemgevallen, zoals bedrijven die de rekeningen niet willen betalen.

Wat voor eigenschappen moet iemand volgens u hebben om een goede administrateur te zijn?
Iemand moet nauwkeurig kunnen werken en betrouwbaar zijn. Soms gaat het om veel geld of vertrouwelijke informatie, zoals salarissen. 

Waarom bent u gestopt met uw baan als plaatsvervangend administrateur?
Omdat dit een full-time baan is en ik dit niet part-time kon doen, heb ik na de geboorte van mijn dochter ervoor gekozen om te stoppen met werken. Aangezien het thuis zijn mij erg goed beviel, heb ik niet direct een nieuwe betaalde baan gezocht, maar ben ik als vrijwilliger voor diverse verenigingen en stichtingen gaan werken, zoals voorzitter bij een stichting peuterspeelzalen, penningmeester bij een turnvereniging en tegenwoordig als penningmeester bij de ouderraad van de basisschool. Wel heb ik een aantal maanden een betaalde functie vervuld bij dezelfde stichting waar ik eerder vrijwilligerswerk voor deed. Voor alsnog blijf ik graag actief als vrijwilliger waarbij ik voornamelijk graag de financiële administratie doe. Ik blijf er altijd van houden om met cijfertjes te goochelen.

Ik wil mevrouw v. Meteren erg bedanken voor haar tijd en haar duidelijke verhaal.

Klachtenbrief

Iris Visser
Pietjestraat 13
1012 PS Amsterdam
9876-543210
iris.visser1998@gmail.com

M. Woudstra 
Oude Gracht 31
2011 GL Haarlem


Arkel, 7 februari 2013


Betreft: klacht 


Geachte meneer Woudstra,


Afgelopen november heb ik in uw winkel, Hamster B.V. in Haarlem, een paar schaatsen van het merk Koolstra gekocht. Ik wilde eerder graag een paar afgeprijsde schaatsen van €100,- kopen, maar door een fout bij de bestelling was dit paar uitverkocht in november. Hierdoor moest ik een duurder paar schaatsen van €125,- kopen, waarbij ik echter geen korting kreeg. Toen ik dit duurdere paar schaatsen voor de eerste keer gebruikte, is de mijn  linker schaats kapot gegaan. In uw winkel werd mij beloofd de schaats te repareren, maar ik zou graag mijn geld terugkrijgen. De verkoper heeft mij echter een tegoedbon gegeven. 

De problemen zijn begonnen, toen ik een paar afgeprijsde schaatsen van €100,- wilde kopen. Deze schaatsen waren niet meer in mijn maat verkrijgbaar en moesten besteld worden. De verkoper is de bestelling echter vergeten door te geven en in november waren deze schaatsen uitverkocht. Hierdoor moest ik een ander, duurder paar schaatsen van €125,- kopen. Uw verkopers wilde mij echter geen korting op dit duurdere paar schaatsen geven, ook al is de mislukte bestelling een fout van uw winkel. Ik vind het onacceptabel dat uw klanten geen korting krijgen, wanneer de winkel zelf een fout heeft gemaakt. 

Ten tweede is de kwaliteit van uw producten niet goed. Bij de eerste keer dat ik mijn nieuwe paar schaatsen van €125,- uit probeerde bij een training, is de veterbevestiging van de linker schaats kapot gegaan. Toen ben ik teruggegaan naar uw winkel, waar uw verkopers mij een reparatie aanboden. Ik wilde echter mijn geld terug, maar uw medewerkers hebben mij een tegoedbon gegeven, die slechts twee maanden geldig is. 

Met de tegoedbon van uw winkel was ik eerst tevreden, maar de andere schaatsen in uw winkel bleken niet geschikt voor mij te zijn. Ik zou dus graag het geld dat ik betaald heb voor het paar schaatsen, €125,-, terug krijgen. Ik hoop spoedig iets van u te horen. Alvast bedankt. 


Met vriendelijke groet,

Iris Visser

Betoog euthanasie

Leven voor je God of voor je zelf, wat kies jij?

Euthanasie moet in meer landen legaal worden.

Het begrip euthanasie komt uit het Oudgrieks en betekent letterlijk: 'goede dood'. Euthanasie kan op verschillende manier gepleegd worden: door het zorgen voor geestelijke- en lichamelijke verlichting bij het sterven zonder levens-verkorting, door hulp bij het hulp bij het sterven met levens-verkorting, door het veroorzaken van de dood wel of niet op verzoek van de betrokkene en door het beëindigen van 'waardeloos' geacht leven.

Euthanasie is tot nu toe alleen legaal in de landen Nederland, Zwitserland, Luxemburg, België en in de Verenigde Staten is opzettelijke levensbeëindiging alleen legaal in de twee Oostelijke staten Oregon en Washington. Dit moet veranderen, maar waarom is dit dan zo belangrijk? 

Beschikking over je eigen leven 

Sommige mensen vinden dat hun God hun gehele leven bepaalt en dus ook wanneer zij zullen overlijden. In Nederland hebben we tegenwoordig een erg multi-culturele samenleving, en een groot aantal mensen is niet eens gelovig. Toch is ongeveer de helft van de Nederlandse bevolking Christelijk opgevoed, en dat euthanasie legaal in Nederland is geworden, is niet geheel door ieder geaccepteerd. Waarom zou je echter je leven laten bepalen door je godsdienst, en niet door jezelf? Het is immers jou leven, en niet dat van een ander! Mensen moeten gewoon over hun eigen leven kunnen beschikken. 

Zelfmoord

Je hoort vast wel eens weer van die berichten in het nieuws, ook nog steeds in Nederland, over mensen die zelfmoord hebben gepleegd. Sommigen van hen doen dit, omdat de arts hun geen euthanasie wil verlenen. Ze nemen bijvoorbeeld een overdosis aan medicijnen, zoals slaappillen. Anderen springen voor de trein, wat mensen met een ver gevorderde ziekte echter niet meer kunnen ondernemen. Geestelijke  snelachteruitgaande of nog minder zieke patiënten nog wel, denk maar eens na over de gevolgen voor omstandigers van zo'n ongeluk, bijvoorbeeld de trauma's die zij zullen oplopen! Euthanasie moet  op meer vlakken en landen in de wereld legaal worden, om dit te kunnen voorkomen!

Last familie en maatschappij

Mensen die al erg lang ziek zijn en bij wie de uitzichten niet beter worden, zouden ook allemaal euthanasie moeten kunnen plegen. Zo gebeurt het dat de naaste familie voor hen moet zorgen, waar zij soms helemaal geen tijd voor hebben. Ook is het meestal emotioneel zwaar voor deze familie, om hun zieke familielid zo te zien lijden, in een ziekenhuis,maar er bestaan zelfs tehuizen waar mensen liggen die niet meer beter zullen worden.

Geen onnodig lijden

Veel mensen lijden een aantal jaar aan een ongeneselijke ziekte en overlijden pas na een lange en zware strijd. Zij sterven in een lange en soms pijnlijke dood. Zij hadden ook allen sneller en  minder pijnlijk dood kunnen gaan. Ze hoeven dan niet maanden of jaren lang in een bed te liggen, wachtend op de dood, wat zij  op het laatste moment maar wat graag worden. 

Conclusie

Euthanasie moet dus in meer landen legaal worden, omdat de mens recht heeft om over zijn eigen leven te beschikken. Het zien lijden van een familie lid kan erg zwaar zijn voor de naaste familie en anderen plegen zelfmoord door een overdosis, doordat zij geen euthanasie kunnen plegen. Het belangrijkste is dat de ongeneselijk zieke geen pijn meer hoeft te lijden, als deze euthanasie mag plegen. 

Nieuwsbericht

Kerstgala,  schrijfvaardigheid: inleiding + benaderingswijzen: actuele benadering

Kleinschaligheid op hoog (feest) niveau

Kerstgala 2012 Gymnasium Camphusianum 

Gorinchem - Vanaf 1 januari 2013 is de alcohol leeftijd van 16 naar 18 jaar verhoogt. Op de schoolfeesten op het Camphusianum  werd altijd volop alcohol gedronken door de 16-jarigen en ouderen, wat soms niet helemaal goed verliep. Daardoor had de school al maatregelen genomen: de 16+'ers mochten nog maar een bepaalde hoeveelheid alcohol drinken. Maar wat zal er vanaf 2013 gebeuren met de, als geweldig bekendstaande, schoolfeesten nu er alleen nog alcohol geschonken mag worden voor 18+'ers?

Op de vraag of het karakter van de schoolfeesten erg zal veranderen, heeft nog niemand een antwoord. Het allerlaatste schoolfeest met alcohol, het kerstgala van 2012, zou volgens velen het meest fantastische schoolfeest ooit worden. Is die voorspelling uitgekomen?

GGC

De GGC, de feestcommissie, organiseert elk jaar een aantal schoolfeesten:  het openingsfeest, het kerstgala: het meest favoriete feest van het jaar, het eindfeest en de themafeesten, die allemaal in de aula van de school plaatsvinden. Ook organiseert de GGC  ook de sinterklaasviering en Valentijnsdag. 

Kerstgala

Het kerstgala van 2012 vond op donderdag 20 december plaats, in de laatste week voor de kerstvakantie, zoals de traditie luidt. De introducé kaartjes waren erg gewild en al snel uitverkocht. De GDC, de Goede Doelen Commissie, zorgde voor de garderobe, waarmee zij geld inzamelden voor Serious Request. De belangrijkste reden waarom het kerstgala zo geweldig zou worden, waren de professionele DJ's die zouden gaan optreden. Één van de DJ's is namelijk uitgeroepen tot de populairste DJ van Nederland. Velen vonden de muziek en DJ's fantastisch, anderen vonden het niet zo veel verschillen van andere feesten.

De meningen verschillen dus nogal of het feest tot nu toe het geweldigst is geweest.